Mapa w ptasiej perspektywie

Nie pamiętam, czy spotkałam się z taką mapą. Jeśli nawet, to z pewnością nie wiedziałam jak się nazywa. Zresztą teraz też nie wiem jak poprawnie po polsku nazwać taki rodzaj mapy, a raczej rysunku miasta. Po japońsku to są rysunki z lotu ptaka albo z ptasiej perspektywy.

Jednym ze specjalistów od takich rysunków jest urodzony w Kurashiki Okamoto Naoki (1949-). Studiował malarstwo w Cerritos (USA, Kalifornia) i w Paryżu. Po powrocie do Japonii w 1978 roku zamieszkał w Jokohamie. W 2002 roku przeprowadził się do rodzinnego Kurashiki. Zaskoczony zmianami w krajobrazie zajął się tworzeniem map z ptasiej perspektywy, żeby zachować wygląd miasta.

Po powrocie do Kurashiki przez cztery i pół roku tworzył mapę centrum miasta (rejon Bikan) – jest to tzw. wydanie z 2005 roku. Przez kolejne cztery lata pracował nad mapą tej samej części miasta tworząc tzw. wydanie z 1963 roku.

Obecnie pracuje nad najnowszą wersją, czyli wydaniem z 2025 roku.

Gotowa mapa ma wymiary dwa na dwa metry, czyli jest dość duża. Pan Okamoto dzieli ją na sto części i pracuje osobno nad każdą z nich. Kiedy wszystkie są gotowe, łączy je w całość.

Zanim zacznie powstawać mapa, trzeba zebrać materiały, czyli spacerować po mieście, obserwować, szkicować, fotografować. 

Zazwyczaj tego rodzaju mapy powstają w skali 1:2500, natomiast pan Okamoto tworzy je w skali 1:500. Podobno ta skala pozwala pokazać życie toczące się na ulicach miasta. 

Rysując mapę stosuje aksjonometrię, cokolwiek to znaczy ;-).

Większe powierzchnie na mapie, te w jednolitym kolorze, zamalowywane są komputerowo, natomiast nad drobniejszymi elementami albo powierzchniami wymagającymi cieniowania pan Okamoto pracuje osobiście malując je specjalnymi markerami Copic lub kredkami.

Mam kilka par widokówek z fragmentami tych map. Zamieszczam je poniżej, ponieważ myślę, że porównanie stanu z roku 1963 (po lewej) z tym z roku 2005 (po prawej) jest bardzo ciekawe. Niektóre miejsca prawie bez zmian, a niektóre znacznie zmienione.

Niebieska strzałka wskazuje Muzeum Kojimy Torajirō, a pomarańczowa – willę Yūrinsō wybudowaną przez Ōharę Magosaburō dla żony.

Niebieska strzałka wskazuje Muzeum Archeologiczne, pomarańczowa – budynek informacji turystycznej (w latach 1917-1932 mieścił się tutaj Urząd Miasta), a zielona – Muzeum Rzemiosła Ludowego.