Kura, czyli magazyn

Najczęściej fotografowaną częścią Bikan-chiku (rejonu Bikan) jest ta położona wzdłuż rzeki Kurashiki. Wydawać by się mogło, że to tu znajdowało się centrum ówczesnego miasta. Otóż nie. W erze Genroku (1688-1704) – złotych czasach Kurashiki – tereny wzdłuż rzeki wraz z licznymi magazynami i miejscami rozładunku lub załadunku towarów stanowiły zaplecze miasta, a jego główna ulica znajdowała się gdzie indziej.

Drewniana zabudowa Japonii podatna była na pożary. Dlatego też ryż, różnego rodzaju towary czy inne cenne przedmioty lub pamiątki rodzinne przechowywano w magazynach, po japońsku zwanych kura (蔵). 

Kura miała co prawda konstrukcję drewnianą, ale ściany zewnętrzne były wypełnione mieszanką na bazie ziemi (gliny) i pokryte zaprawą, której głównym składnikiem było wapno gaszone. Taka budowla miała bardzo grube ściany, często ponadtrzydziestocentymetrowe, była odporna na ogień, wilgoć i na złodziei. 

Ściany zewnętrzne wykańczano na różne sposoby. Jednym z nich była tzw. namakokabe, czyli ściana namako. Pełna nazwa to: namako-meji kawara-bari, czyli pokryte płytkami ceramicznymi z fugą namako. Na ścianie mocowano kwadratowe płytki, a spoiny wypełniano zaprawą shikkui formując z niej wałek. Podobno Japończykom te wypukłe fugi skojarzyły się z namako i stąd takie określenie. Najwyższa pora wyjaśnić co to jest namako. Otóż, są to strzykwy. Jednym z gatunków tej gromady jest trepang japoński. Przyznajcie się: ktoś słyszał o strzykwach i trepangach? Ja do przyjazdu do Japonii nie słyszałam. A trepangi są wykorzystywane tutaj w celach konsumpcyjnych. Najczęściej chyba przygotowuje się marynowane w occie. Nigdy nie próbowałam, więc nie wiem, jak smakuje. I nie zamierzam się dowiedzieć ;-)

Stosowano różne wzory ścian namako, na przykład: imobari – linie pionowe i poziome przecinają się pod kątem prostym (układ prosty), umabari – linie pionowe przesunięte (na mijankę), i shihanbari – linie przecinające się ukośnie (karo). W Kurashiki najczęściej występują umabari i shihanbari.

W tym dawnym magazynie kura mieści się Muzeum Archeologiczne. Tutaj wejście główne i fugi umabari. 

Na narożniku widoczne fugi imobari.

Trochę zaniedbane ściany.

Fugi shihanbari.

Ściana tylko z płytkami, bez wypukłych fug.

Fugi umebari.

Fugi umebari.

Dziękuję, że dotrwaliście do końca. Trochę trudne do zapamiętania te nazwy. Nie wiem, czy ułatwię, ale spróbuję.

Imobari. Imo to ziemniak, batat. Podobno ten wzór przypomina regularnie rosnące bulwy batatów.

Umabari. Uma to koń. Nawiązuje do naprzemiennych śladów kopyt końskich.

Shihanbari. Shihan oznacza tutaj kwadraty ustawione pod kątem 45 stopni.